تأثیر مدیریت جوجه کشی و فارم مرغ مادر بر روی عملکرد مرغ گوشتی
تأثیر مدیریت جوجه کشی و فارم مرغ مادر بر روی عملکرد مرغ گوشتی
( ITP)
تحقیقات جدیدی که در انجمن بین المللی علمی طیور در آتلانتا-جورجیای ایالات متحده مطرح شد به تأثیرات مدیریت مرغ مادر گوشتی و هچری در جوجه آوری و متعاقباً عملکرد جوجه های گوشتی می پردازد.
زمان نگهداری تخم مرغ ها و تأثیر آن برروی میزان جوجه کشی
تحقیقات انجام شده در دانشگاه آرکانزاس حاکی از آن است که تأثیر ذخیره سازی تخم مرغ بر جوجه آوری در مقایسه با رشد جوجه ها بیشتر است؛ اما به هرحال محل خواباندن تخم مرغ ( در زمین و یا فصولات ) اثرات قابل توجهی برروی قدرت جوجه آوری نداشت .
Emily Lhamon ،یکی از دانشجویان فارغ التحصیل به انجمن توضیح داد که هدف از طرح تحقیقی اول تعیین اثرات مراقبت از تخم مرغ ها بر روی زنده ماندن و بهره وری جوجه های گوشتی Cobb کاب بود .
وی آزمایش انجام شده را اینگونه توضیح داد : مدت زمان ذخیره سازی تخم مرغ بر روی زمین در مقابل فصولات . در آمایش ذخیره سازی تخم مرغ , تخم مرغ ها از دسته یکسان انتخاب شده و به مدت 4, 8, 12, 16 روز ذخیره شدند. در تخم مرغ های ذخیره شده از دسته مرغ هایی که بیرون آشیانه تخم گذاشتند و مرغ هایی که درون آشیانه تخم گذاشته بودند استفاده شده بود. آزمایش اولیه و تکرار آن برای هر دو گروه انجام شد.
در آزمایش اول ذخیره سازی تخم مرغ ،تفاوت قابل توجهی در درصد جوجه کشی , درصد تخم مرغ بارور و درصد باروری مشاهده شد.
در آزمایش دوم تفاوت معنی داری در هفته اول و دوم در ضریب تبدیل غذایی , متوسط وزن پرنده , و درصد جوجه کشی و درصد تخم مرغ بارور و درصد باروری مشاهده شد.
البته در هر دو آزمایش ، تفاوت قابل توجهی در معیارها در زمینه نگهداری تخم مرغ بر زمین یا فصولات گزارش نشد.
تأثیر سن مرغ مادر بر روی ترکیبات زرده تخم مرغ
Nirun Boonsinchai و Sukhothai Thammathirat در خصوص اثرات سن مرغ مادر در ترکیب اسیدهای چرب زرده و میزان جذب زرده در طول دوران رشد و نمو جنین بررسی و آزمایش کردند.
آنها دریافتند که سرعت جذب زرده در جنین مرغ های جوان بالاتر است اما غلظت اسیدهای چرب زرده و زردۀ در دسترس برای جنین حاصل از مرغ های مسن تر بیشتر است .بنابراین چربی بیشتر برای جنین فراهم بوده و امکان بقاء جنین را افزایش می دهد.
محققان اظهار می دارند که نرخ رشد بهتر بعضی جوجه ها بدلیل مقدار بالاتری از زرده تخم مرغ باقی در هچری همراه با غلظت بیشتر اسیدهای چرب در جوجه های حاصل از مرغ های مسن تر است.
برنامه های تغذیه ای در طول دوره پرورش و تاثیر آن برروی ترکیب بدنی مرغ مادر
آزمایش دیگری که در دانشگاه آرکانزانس انجام شد چهار برنامه تغذیه ای متفاوت را در طول دوره پرورش تا زمان رسیدن به بلوغ و عملکرد پروتئین بر روی گله مرغ مادر گوشتی را بررسی کردند.
Karen Vignale توضیح داد که چهار برنامه تغذیه ای که در آنها استفاده کردند مبتنی بر منحنی وزن بدن بود : تغذیه روزمره , شیوۀ تغذیه ای skip-a-day ( منحنی وزن استاندارد در Cobb ) و کم تغذیه ( منحنی وزن بدن 20 درصد زیر مقدار استاندارد ) و بیش تغذیه ( منحنی وزن بدن 20 درصد بیشتر از مقدار استاندارد ) . در طی دوره انتقال پولت به بلوغ جنسی افزایش میزان تجزیه پروتئین مشاهده شد و تا زمان اوج تولید تخم مرغ ،افزایش بیشتر هم دیده شد که دلیل آن کاهش درصد توده چربی در طول این دوره می باشد.
محققان نتیجه گرفتند که احتمالا مرغ مادر گوشتی به خصوص در اوایل دوره تخم گذاری ،بر روی بافت عضلانی اسکلت خود به عنوان یک منبع مواد غذایی برای تولید تخم مرغ تکیه می کنند.
تأثیر مواد معدنی خوراکی و رطوبت محیط انکوباسیون بر روی عملکرد مرغ گوشتی
محققان در دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی و ایالات متحده و کانادا و هلند ،اثرات شرایط دوره انکوباسیون و منبع مواد معدنی در بدن مرغ مادر گوشتی و خوراک جوجه ها برروی 708 قطعه جوجه خروس Ross را بررسی کردند.
مواد معدنی دریافتی خوراک جوجه ها و مرغ های گوشتی یکسان بوده یا تمام خوراک درسه گروه ارگانیک , تماما غیر ارگانیک و یا مخلوطی از ارگانیک و غیر ارگانیک تغذیه شدند.
, Coltin Caraway توضیح داد که وجود رطوبت نسبی در طول دوره انکوباسیون برروی وزن جوجه ها تأثیر گذار است .
جوجه هایی که در طول دوره انکوباسیون آنها 70 درصد رطوبت بوده سنگین تر از جوجه هایی بودند که دوره انکوباسیون آنها 53 درصد رطوبت داشت.
در 42 روزگی منابع معدنی بر روی وزن جوجه ها تأثیر خود را نشان داد جوجه هایی که خوراک مخلوط دریافت کردند از همه سنگین تر , جوجه هایی که خوراک تمام ارگانیک دریافت کردند از همه سبک تر بودند خوراک مصرفی جوجه ها نیز به همین ترتیب بود.
رطوبت نسبتا بالاتر در دوره انکوباسیون جوجه های گوشتی که مواد مغذی غیر ارگانیک دریافت می کردند به کاهش مصرف خوراک و در نتیجه منجر به کاهش قابل توجه وزن آنها در 28 روزگی شد.
رطوبت بالای دوره انکوباسیون برروی خوراک مصرفی و یا وزن بدن جوجه هایی که فقط مواد ارگانیک و یا خوراک مخلوط دریافت می کردند , تاثیر قابل توجهی نداشت. در 42 روزگی بهترین ضریب تبدیل غذایی به گروه تغذیه شده با مواد معدنی ارگانیک و رطوبت نسبی کمتر در طول دوره انکوباسیون تعلق گرفت.
دمای دوره انکوباسیون و تأثیر آن برروی رطوبت فصولات جوجه های گوشتی
Albaraa Sarsour از دانشگاه کارولینای شمالی اثرات دمای دوره انکوباسیون بر روی عملکرد و تورم پوست کف پای جوجه ها را توضیح داد. در دوره آزمایش انجام شده آنها اثرات دمای دوره انکوباسیون را بر روی رطوبت فصولات بررسی کرده و دریافتند که این امر اثر غیر مستقیم دارد.
2 فاکتور در این آزمایش استفاده شد: در آزمایش اول از تخم مرغ های گرفته شده از مرغ هایی با 3 خط ژنتیکی و تورم کف پا ( FPD) متفاوت در 2 دمای متفاوت انکیوباسیونی استفاده شد.
در آزمایش دوم , تخم مرغ ها از نژاد 500 Cobb که در آشیانه بر روی زمین جمع آوری شده و بیشتر آنها یا تراشه چوب تازه و یا تراشه چوب مستعمل بود استفاده و در 3 دمای انکوباسیون قرار داده شدند.
در هر دو آزمایش , دمای اولیه دوره انکوباسیون درجه حرارت پوسته تخم مرغ نزدیک 38 درجه سانتی گراد و به مدت 21 روز بود.
در آزمایش دوم (LH) دمای پوسته تخم مرغ به مدت 3 روز پائین تر ( 9 / 36 درجه سانتی گراد ) بود و همانگونه که در جوجه کشی های چند مرحله ای دیده می شود، 3 روز پایانی دمای استاندارد انکوباسیون افزایش می یابد و به 9 / 38 درجه سانتیگراد می رسد.
در مرحله هچری از 180 یا 210 قطعه جوجه گوشتی استفاده شد . در آزمایش اول 15 قفس پرشده از تراشه جدید چوب درخت کاج و در آزمایش دوم تراشه چوب جدید و یا مستعمل پرشده بود .در هر دوره آزمایش دمای انکوباسیون به طور مداوم رطوبت فضولات را تحت تأثیر قرارداد.
در آزمایش اول رطوبت فضولات از 13 تا 28 روزگی یک یا دو درصد بیشتر در دسته S اما در 42 روزگی وضعیت برگشت و گزارش حاکی از بالاترین میزان رطوبت فصولات در قفس های جوجه های گوشتی در دسته LH بود.
در آزمایش دوم جوجه های گرفته شده از انکوباسیون S کمترین میزان رطوبت که البته فقط شبیه روز سی و هفتم دمای انکوباسیون LH گزارش شد.
در آزمایش اول در 28 روزگی یک تداخل ژنتیکی مشاهده شد که متعاقباً بروی رطوبت فضولات آزمایش دوم تأثیر گذار بود. در حالیکه رطوبت فضولات بالاتر در آزمایش یک به دنبال مصرف بالاتر خوراک در جوجه های گوشتی و وزن گیری آنها بود، این موضوع در آزمایش دوم مشهود نبود.
تأثیر واکسیناسیون و مراحل قبل از قرارگیری تخم مرغ در دستگاه برروی عملکرد جوجه های گوشتی
محققان دانشگاه ایالتی می سی سی پی و Zoetis Inc تاثیر تزریق داخل تخم مرغ (ovo – in ) ویا تزریق زیر جلدی یا عضلانی واکسن HVT و همچنین 4 تا 18 ساعت اولیه شرایط نگهداری قبل از قرارگیری را بر روی عملکرد جوجه خروسهای گوشتی تا سن 48 روزگی بررسی کردند.
David Peebles توضیح داد که تخم مرغ نطفه دار مرغ گوشتی Aviagen 708 ، در 18 روزگی انکوباسیون با تزریق داخل تخم مرغ واکسینه شدند و یا جوجه ها در هچری به صورت زیر جلدی واکسینه شدند و جوجه های هر دو گروه واکسیناسیون، شامل یکی از زمان های نگهداری مورد آزمایش بودند.
هیچ تداخلی بین واکسیناسیون و زمان نگهداری گزارش نشد، اما اثر اصلی واکسیناسیون در روز 14 تا 28 روزگی مصرف خوراک مشاهده شد. اثرات زمان نگهداری در خوراک مصرفی از روز اول تا 14 روزگی و از 14 تا 28 روزگی ،همچنین وزن گیری از روز اول تا هفتم و از 14 تا 21 روزگی بررسی شد.
مصرف خوراک از 14 تا 28 روزگی طیوری که به صورت زیر جلدی واکسینه شده بودند کمتر از طیوری بود که واکسن به داخل تخم مرغ تزریق شده بود. افزایش زمان نگهداری از 4 تا 18 ساعت کاهش مصرف خوراک و وزن گیری را برای هر چهار دوره به همراه داشت .Peebles و همکارانش به این نتیجه رسیدند که افزاش زمان نگهداری، وزن گیری را کاهش داده زیرا مصرف خوراک تا 28 روگی کاهش پیدا می کند.
علاوه بر این تزریق داخل تخم مرغ اثر منفی بر روی عملکرد جوجه های گوشتی تا 48 روزگی به همراه نداشت، هر چند که جوجه ها به مدت 4 تا 18 ساعت قبل از مرحله جای گیری در دستگاه نگه داشته شده بودند.
این پژوهشگران افزودند که با توجه به عملکرد جوجه های گوشتی میزان ایمنی واکسن HVT از طریق تزریق داخل تخم مرغ و یا تزریق زیر جلدی یکسان بود.
مزایای استعمال پروبیوتیک در هچری
درمان پروبیوتیکی با میکروب های سودمند در مرحله هچری فرصت منحصر به فردی برای جوجه های گوشتی است که اثرات مفید متعدد شامل افزایش وزن جوجه های هفت روزه ، کاهش مرگ و میر ، بهبود یکنواختی ، و حفاظت اولیه در مقابل پاتوژن ها را فراهم کرده است .
آنها توضیح دادند که رشد زود هنگام روده در جوجه های گوشتی به دنبال به وجود آمدن میکروفلورهای مفید روده ایست . در طبیعت , مرغ ها میکروفلور مورد نیاز جوجه های خود را تأمین می کنند اما در مرغداری ها به دلیل اینکه مرغ ها و جوجه ها جدا از هم نگهداری می شوند تأمین میکروفلور برای جوجه ها مقداری سخت شده است. این تأخیر در رشد روده جوجه را مستعد ابتلا به باکتری های بیماری زا می کند که این امر به نوبه خود کاهش وزن و افزایش مرگ و میر را به همراه دارد.
Pseudomonas, Salmonella و E. coli شایع ترین باکتری های زیست محیطی در هچری و مرغداری ها هستند که ممکن است بیماری زا باشند.
در این مطالعه از پروبیوتیک FloraStart® استفاده شد تا اثر آن برروی افزایش وزن هفت روزه و یکنواختی و مرگ و میر جوجه های گوشتی بررسی شود.
جوجه ها با پروبیوتیک قبل از قرارگرفتن در سالن های پرورشی تخت درمان قرار گرفتند. درمان با پروبیوتیک، کاهش مرگ و میر دسته طیور از 97 / 4 به 50 / 4 درصد را به همراه داشت ،همچنین افزایش قابل توجهی در وزن هفت روزه و یکنواختی بهتر دسته طیور نیز مشاهده شد.
گروه دیگری از Pacific Vet Group تحقیقات خود را در رابطه با استعمال پروبیوتیک و اثر آن بر روی واکسیناسیون علیه اسهال خونی منتشر کردند .
Matthew Faulkner گفت : استعمال پروبیوتیک ضمن ایجاد مصونیت در مقابل Eimeria ،کاهش تعداد جوجه های نارس را به همراه دارد ضمن آنکه جوجه ها مستعد ابتلا به عفونت ثانویه باکتریایی در روده می گردند.
او و همکارانش دریافتند که پروبیوتیک ها منجر به افزایش وزن گیری در جوجه های واکسینه شده در مقابل اسهال خونی می شوند.
محققان دوباره از FloraStartC در هچری استفاده کردند . آنها آزمایشات متعددی بر روی واکسن اسهال خونی انجام دادند. در هر آزمایش جوجه ها از روز اول ، هفتم ، دهم و 14 وزن گیری شدند و وزن آنها با جوجه هایی که پروبیوتیک دریافت نکرده بودند مقایسه شد.
در تمام آزمایش ها , گروه های دریافت کننده پروبیوتیک به نسبت گروه های بدون پروبیوتیک افزایش وزن بیشتری داشتند.
ITP
زمان انتشار: (9 سال قبل)
تعداد بازدید: ۱
